Pilav doyumluk bir yemektir. O yüzden tadımlık değildir. Pilav güzel bir yemeğin finalidir. Lezzetli bir pilavla biten yemek; iki farklı skorla kazanılmış bir futbol maçı gibidir. Net bir galibiyettir.

   Pilav çok ciddi bir konudur. Misal gittiğiniz bir restoran ya da lokanta da pilav istediğinizde önünüze azında azı, neredeyse çay tabağında iki kaşık pilavı porsiyon diye getirdiklerinde buna canınız çok sıkılır.
Pilavın iyisi tane tane olur. Lapa olmaz, vıcık vıcık yağlı olmaz. Kokusu yoktur. Rengi bembeyazdır. Bulyonla ya da çeşitli soslarla beraber pişen bir pilav içinde iyi diyemeyiz. Yine pilavın şehriyeli yapılması da değerini düşüren bir etkidir. Çünkü bu tür tat değiştiricilerle pişirilen pilavlar herkesin damak zevkine hitap etmemektedir. Çünkü pilav zevki kişiden kişiye değişir. Gerçek Pilav herkesin damak zevkine uygun olmalı, sonradan kişilerin yapacağı tercihlere göre tatlandırılabilmelidir. Kişinin canı o gün sadece karabiberli pilav isteyebileceği gibi ertesi gün doyunca kavurmalı pilav yemek isteyebilir.

   Kavurma, Salma, Haşlama olarak adlandırılan üç farklı pilav pişirime usülü vardır. Pilavı yapan ustanın tarzına ve usülüne göre yağ ve su miktarı değişebilir Ancak yine de pilavın iç yapısı değişmez. Ustasının elinde en kötü pirinçten bile son derece kaliteli bir pilav çıkabileceği gibi, beceremeyen birine en kaliteli pirinci de verseniz çıkan sonuç yine hüsran olabilir. Özetle pilavın mimarisi sağlam olmalıdır. O da ustalık işi...

   Merak edenler buyursun gelsin, seyretsin. Mutfağımız açık, herkesin gözü önünde her gün kavurma usülüyle birkaç defa pilav pişiriyoruz.